اینامون، جوز هندی، فلفل و سایر انواع توت ها از زمان های قدیم کام ما را اغوا کرده اند. ادویه جات به دلیل خواص بویایی و درمانی خود از دوران باستان برای درمان و چاشنی بسیاری از غذاها استفاده می شده است. با این حال، آنها به تدریج زمین را به دست آورده اند و بینی ما را به خود جذب کرده اند. امروزه آنها از مواد اولیه بسیار ارزشمند توسط عطرسازان هستند و در ترکیبات بسیاری استفاده می شوند. خجالتی تا چند سال پیش، نت های تند اکنون همه بینی ها را جذاب می کند! چه به سادگی کنجکاو باشید و چه یک مشتاق، اسرار این یادداشت های شگفت انگیز را با هزار وجه کشف کنید.
نت‌های تند: شخصیت خوب
تا به امروز، نت های ادویه ای به خودی خود نشان دهنده یک خانواده بویایی نیستند. آنها به عنوان جنبه های بویایی در نظر گرفته می شوند که در بسیاری از خانواده های فرعی یافت می شوند. آنها با عطرهای شرقی و چوبی یا با آکوردهای سرخس مرتبط هستند. با این حال ادویه ها یکی از قدیمی ترین مواد خام طبیعی مورد استفاده در عطرسازی هستند. وقتی می دانیم که تجارت ادویه بین شرق و اروپا در اوایل سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد توسعه یافته است و امکان صدور رایحه های اسرارآمیز جدید را فراهم می کند، متوجه می شویم که چرا. به محض توسعه تقطیر، عطرسازان شروع به استخراج اسانس های تند برای تقویت ترکیبات خود کردند. اگرچه ادویه ها در ابتدا در اوایل دهه ۱۹۰۰ با ترس در فرمول ها نشان داده شدند، اما سرانجام توانستند به سنتی ترین مواد اولیه راه پیدا کنند. امروزه آنها در پالت عطرسازان ضروری شده اند و قدرت و شخصیت را به عطر می بخشند.
سرد یا گرم، ادویه ها همه جا هستند
برای طبقه بندی نت های تند، مرسوم است که بین دو دسته ادویه های گرم و سرد تمایز قائل می شوند. این طبقه‌بندی ریشه در یونان باستان و طب سنتی چین دارد که می‌گفتند گیاهان منبع گرما یا خنکی هستند. گیاهان بسته به دسته آنها برای تنظیم دمای بدن و درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرار می گرفتند. سپس گیاهان و گیاهان با طعم ترش، تلخ یا ترش، ادویه های سرد هستند، در حالی که طعم های چوبی و شیرین با ادویه های تند مرتبط است. از جمله ادویه های گرمی که بیشتر در عطرسازی استفاده می شود، دارچین، جوز هندی، فلفل و میخک هستند. این دسته از مواد رایحه‌ای قوی و قوی ایجاد می‌کنند و در طول زمان ماندگاری خوبی دارند. اینها به نت میانی و پایه عطر تبدیل می شوند.
در کنار ادویه های سرد، نت های معطر و گیاهی بیشتری پیدا می کنیم که سریعتر تبخیر می شوند. بنابراین آنها جای خود را در بالای هرم بویایی یک عطر می گیرند. ما به هل، زنجبیل، گشنیز یا توت عرعر فکر می کنیم.
رایحه نت های تند
نمی توان بوی نت های تند را در یک رایحه خلاصه کرد، زیرا ترکیبات بسیار متنوع هستند. زنجبیل عطری گلگون با جنبه‌های صابونی ایجاد می‌کند، در حالی که جوز هندی سمتی خشک‌تر و کافوردار دارد. برای افزودن یک لمس تند، بینی چندین گزینه خواهد داشت. اول از همه، عطرساز می تواند از اسانس استخراج شده مستقیم از گیاه از طریق تقطیر با بخار آب یا استخراج با حلال های فرار استفاده کند. این محصول معطر سپس با دقت دوز می شود زیرا به طور کلی بسیار قدرتمند است.
عطرساز همچنین می تواند با استفاده از مولکول هایی با جنبه های تند به سنتز متوسل شود. این مورد به ویژه در مورد اوژنول است، ماده ای که بوی آن به راحتی قابل شناسایی است. این ماده اصلی تشکیل دهنده میخک است و بوی آن بسیار شبیه به بوی میخک است: تند، چوبی، دودی. همچنین به طور طبیعی در اسانس دارچین وجود دارد. در عطرسازی، اغلب به صورت مصنوعی برای بازسازی آکورد میخک و دادن اشاره ای به شخصیت استفاده می شود.
ادویه های مورد علاقه La Baigneuse
در Carrément Belle، ما همیشه از سفر، عطرهای آشپزخانه جشن یا خاطرات بویایی الهام گرفته‌ایم که اثر خود را روی ما گذاشته‌اند. به همین دلیل است که ادویه ها نقش مهمی در عطرهای ما دارند و نت های حسی و گرم یا جنبه های تازه و معطر خود را آشکار می کنند.
