بخور، خود را با دود خوشبو کردن

بخور: خود را با دود خوشبو کردن

شگفت‌انگیز است که به گستردگی فرهنگ‌ها در سرتاسر جهان فکر کنم، و در لحظات خاصی به این فکر می‌کنم که چگونه می‌خواهم حداقل دانشی ابتدایی در مورد همه آنها داشته باشم، اما می‌دانم که برآورده کردن آن یک آرزو تقریبا غیرممکن است. فقط در یک زندگی انسانی

برای من، دانستن آداب و رسوم و عادات فرهنگی مختلف مانند شروع یک ماجراجویی جدید و هیجان انگیز است و همیشه می خواهم با هر قدمی که برمی دارم، جلوتر بروم. در این جست و جوها به عادت های عطرسازی مختلفی در سرتاسر دنیا برخوردم که یکی از جالب ترین آنها عطر زدن به خود با دود بود…اگر به منشا کلمه “عطر” که به معنای از طریق دود است فکر کنیم، می توانیم کمی بیشتر در مورد این موضوع درک کنیم. اولین عطرهای گروه‌های انسانی اولیه در واقع گیاهان و پوسته‌های خشکی بودند که برای انتشار عطر خود از طریق دود سوزانده می‌شدند. برای صدها سال این فرآیند علاوه بر معطر کردن محیط ها، آیین پرستش خدایان نیز بود.

اعتقاد بر این بود که دود معطری که از عناصر سوخته خارج می شود به عنوان نوعی ارتباط بین دنیای فیزیکی و متافیزیکی عمل می کند. این سنت‌ها که قدمت آن‌ها به دوران بسیار باستانی بازمی‌گردد، امروزه نیز توسط برخی ادیان مورد استفاده قرار می‌گیرد که در این آیین اجدادی می‌خواهند دعای خود را به سوی خداوند برانند. چند سال پیش، در سفری به مراکش، با منظره ای خیره کننده از کشوری مواجه شدم که مملو از انبوهی از آداب و رسوم و سنت های کاملاً ناشناخته برای من بود. یکی از آنها بوی مداوم دودهای مختلف بود که از تریلرهای زیبا در ورودی مغازه ها، اعم از عطر، ادویه و یا حتی رستوران بود.

این دود متراکم و شدیداً معطر تمام اتاق ها را پر کرده بود و دائماً با قرص های کوچک مربعی که شبیه تکه های کوچک شکلات به نظر می رسید تغذیه می شد. قرص ها با احتیاط روی تکه های زغال سنگ داغ قرار داده شدند. کنجکاوی من مثل همیشه بلندتر صحبت کرد و وقتی در یک عطرسازی سنتی در “سوک” اصلی مراکش بودم، از فروشنده پرسیدم هدف فرهنگی دود معطر چیست؟ او با لبخندی گوشه لب پاسخ داد که آن را «بخور» می‌گویند و یک عود معمولی عربی است که برای معطر کردن محیط کار می‌کند. هماهنگ کردن مردم و خانه ها؛ و همچنین برای خوشبو کردن پوست، مو، ریش و لباس استفاده می شد.

اعتراف می کنم که از هدف «باخور» این که نه تنها محیط، بلکه پوست، مو، ریش و لباس مردم را خوشبو کند، کاملا متحیر شدم! حتی در شدیدترین توهماتم به این فکر نکردم که می توان از دود به عنوان عطری برای پوست استفاده کرد. چند ثانیه بعد از اینکه از شگفتی این اطلاعات جمع و جور شدم، پرسیدم این عطر چگونه ساخته شده است.

فروشنده به پشت مغازه رفت و یک سینی زیبا که با نقش های عربی تزئین شده بود، بیرون آورد. زغالی را روی آتش گذاشت تا داغ شد و سپس آن را داخل تریبل گذاشت. بالای تریبل، تکه کوچک و شکسته «باخور» را گذاشت. تقریباً بلافاصله دود غلیظ و معطری به محیط هجوم آورد. او به دود نزدیک شد و ریش و بازوهایش را برای چند دقیقه روی تریبون ثابت گذاشت، سپس بازویش را به من داد. وقتی او را استشمام کردم سریع اجازه دادم بینی ام آن را استشمام کند و دیدم که علاوه بر بوی مست کننده دود، رد دودی نیز روی پوستش وجود دارد. خوشحال شدم!

از آن به بعد تصمیم گرفتم در مورد این تکنیک بیشتر بدانم و عطرهایی به شکل دود برای خودم خریدم و از آن زمان دیگر دست از این کار برنداشتم. چیزی که من کشف کردم این بود که این عادت به سنت های سیگار کشیدن مصر باستان و دره هلال حاصلخیز که امروزه شامل لبنان، سوریه، عراق و ترکیه است، برمی گردد، جایی که پاکسازی بدن با دود کردن تمام بدن با بخور درست بعد از حمام انجام می شد. . طبق سنت های باستانی، این دود برای دفع ارتعاشات حسادت که به سمت شخص هدایت می شود، عمل می کند. دیدنی ترین چیز در مورد این سنت این است که آنها تا امروز ما دوام آورده اند و بخشی از زندگی روزمره این افراد هستند و مکملی برای عادات بهداشتی و عطری آنها هستند.

احتمالاً اکنون از خود می پرسید که آیا من این تکنیک عطرسازی را روی خودم انجام می دهم و پاسخ مثبت است! وقتی از عطرهای منشا سنتی شرقی استفاده می‌کنم، حمام را تمام می‌کنم و زغال را آنقدر گرم می‌کنم که تبدیل به اخگر شود و یک قرص کوچک «باخور» روی آن می‌گذارم که با رایحه‌ای که می‌خواهم استفاده کنم هماهنگی بیشتری دارد. منتظر می مانم تا دود بلند شود و این دود را از نزدیک به تمام بدنم مخصوصا روی ریش و موهایم می گذرانم. تنها زمانی که این مراسم را به پایان رساندم، عطار یا ادوپرفیومی که انتخاب کرده‌ام را روی پوستم می‌زنم و می‌توانم بگویم که همه اینها رنگ‌های سوخته و دودی را به پوست اضافه می‌کند که هرگز با محصولات دیگر احساس نکرده‌ام.