خاطرات اولیه کودکی را می توان با عوامل زیادی برانگیخت ، که یکی از قوی ترین آنها بوی خاصی است. چند سال پیش ، جعبه های تزئینات کریسمس را از اتاق زیر شیروانی باز می کردم. یکی از جعبه ها شامل شمع های قدیمی و تا حدی ذوب شده بود که قرار بود در شب کریسمس روی گوشته شومینه گذاشته و روشن شوند. با باز کردن هر شمع معطر منحصر به فرد از روزنامه زرد شده ، ناگهان خاطره ای زنده از یک تجربه کودکی به یاد آوردم. من بین دو تا سه سال سن داشتم و با پدر و مادرم در یک مغازه شمع فروشی در بخش یونانی دیترویت ، میشیگان سرگردان بودم. با چشمانی درشت به قفسه های به ظاهر بی پایان مجسمه های مومی خیره شدم و از طریق بازوهای مهار کننده پدرم تلاش کردم تا خطوط صاف آنها را احساس کنم. پس از بازگشت به آرامی به واقعیت ، متوجه شدم که بوی شمع هایی که برای تزئین تعطیلات استفاده می شود ، اولین خاطره دوران کودکی من را برانگیخت. من بعد از آن بارها به حافظه فکر می کردم و مشتاق بودم به فروشگاه برگردم تا ببینم آیا حضور فیزیکی من در آنجا خاطرات دیگری را برانگیخته می کند یا خیر. وقتی چند ماه پیش از دیترویت دیدن کردم ، ناامید شدم که متوجه شدم این فروشگاه مدتهاست که کار نکرده است و فقط حافظه جدید من باقی خواهد ماند.
من تا حدودی ناراحت کننده به نظر می رسیدم که اولین خاطره من مربوط به یک فروشگاه خرده فروشی بی اهمیت بود که هیچ تاثیری بر زندگی بزرگسالی من نداشت. چرا یک رویداد مهمتر ، مانند کریسمس زودهنگام ، یا دومین تولدم را به خاطر نیاوردم؟ پاسخ این است که حس بویایی ، یعنی بویایی ، بر بسیاری از رفتارها ، از جمله حافظه ، قدرتمند است. با توجه به این ارتباط به عنوان نمونه ای از رفتارهای تأثیرگذار بر روی حسی ، هدف من این است که نوروبیولوژی فرآیند بویایی را در انسان بررسی کنم و راههایی را که بوها رفتارهای خاصی را ایجاد می کنند ، بررسی کنم.
برای انسان ، بویایی یک حس ابتدایی است ، در حالی که سایر پستانداران ، پرندگان و حشرات برای بقا بیشتر بر حس بویایی خود تکیه می کنند. رویکرد خرس شارژ توسط انسان در عرض چند ثانیه پس از حمله تشخیص داده می شود ، در حالی که سگ مدتها قبل از اینکه همنشین انسان از وجود خرس آگاهی داشته باشد بوی او را می گرفت. اگرچه بو برای انسان معنادارتر به نظر نمی رسد ، اما ارتباط مهمی بین بویایی و رفتار وجود دارد. به عنوان مثال ، در حافظه ای که در بالا توضیح دادم ، نشانه های بصری ساده ای که با دیدن هر شمع معمولی ارائه می شود ، خاطره من را از فروشگاه بوی شیرین تداعی نمی کند. در عوض ، من باید به پردازش بویایی یک رایحه مومی خاص متکی باشم تا بتوانم جزئیات فروشگاه ، صدها شکل مومی آن و دیدگاه دوران کودکی خود از این رویداد را به خاطر بیاورم.
جهان همانطور که می شناسیم مملو از عطرها است ، از غذاهای با بوی شیرین و محصولات زیبایی گرفته تا بوهای نامطبوع آلودگی و مواد شیمیایی. چگونه ممکن است انسان ها بین میلیون ها بوی موجود تمایز قائل شوند و آن را تشخیص دهند؟ برای پاسخ به این س oneال ، ابتدا باید از یک مولکول بوی فردی شروع کرد. با وجود چنین عطرهای متنوعی در جهان ، شکل یک مولکول بو منحصر به فرد منحصر به ماده ساطع کننده است . وقتی استنشاق می شود ، مولکول بو در مجرای بینی جذب می شود و در اپیتلیوم بویایی که مخصوص مولکول های بو خاص است ، به گیرنده های شیمیایی متصل می شود . این اتصال تغییر در نفوذپذیری نورون حسی را ایجاد می کند ، که پتانسیل الکتریکی کندی را ایجاد می کند که به پیاز بویایی می رود . از پیاز بویایی ، سیگنال منتقل شده برای پردازش بیشتر به سیستم لیمبیک مغز ارسال می شود . تشخیص بو در سیستم لیمبیک زمانی اتفاق می افتد که سیگنال از طریق مقایسه تجربیات گذشته با بو و ارتباط بو با ماده ساطع کننده تفسیر می شود .
چند ویژگی بارز سیستم بویایی نیاز به توجه زیادی دارد. در ابتدا ، توجه به این نکته جالب است که نورون های بویایی ، برخلاف سایر انواع نورون ها ، تقریباً هر ۶۰ روز یکبار با تولید مجدد سلول های جدید به منظور جایگزینی سلول های عصبی بویایی مرده ، تولید می شوند . در حال حاضر محققان در حال بررسی این احتمال هستند که انسولین یا سایر هورمون ها می توانند مسئول رشد سلول های بویایی باشند که مختص سیستم عصبی مرکزی پستانداران است . دوم ، سیستم لیمبیک مغز ، که اطلاعات مربوط به بوی خاصی را از گیرنده های شیمیایی دریافت می کند ، نه تنها واسطه خلق و خو و احساسات است ، بلکه به عنوان یک منطقه ذخیره سازی حافظه نیز عمل می کند . این محل اتصال مشترک ، جایی که خاطرات ، احساسات و بوها با هم ملاقات می کنند ، توضیح می دهد که چرا بو اغلب محرک شدیدی برای خاطرات متمایز و احساسات قوی است . هنگام درک عطر خاصی که مربوط به یک حافظه گذشته است ، تشخیص بو در فرایند بویایی به طور همزمان حافظه مرتبط را تداعی می کند. سوم ، انسان تنها در یک اینچ مربع از مغز توانایی پردازش حدود ۱۰ هزار بوی مختلف را دارد . اکثر رایحه های درک شده شامل یک سازمان پیچیده از صدها مولکول بو هستند ، و از طریق تشخیص همزمان مولکول های بو ، یک بوی پیچیده به طور کلی برابر با مجموع قسمت های آن شناخته می شود .
تعیین ارتباط بین بوهای خاص و رفتار تولید شده تکنیکی است که دانشمندان هنوز در تلاش هستند آن را کامل کنند. با این حال ، در یک مورد مستند ، که توسط دانشمندان مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی تافتز و مرکز پزشکی نیوانگلند انجام شده است ، درک سمندر از یک بوی خاص باعث تغییر در پتانسیل پوست آن می شود . در جاهای دیگر ، دانشمندان دیگر سعی می کنند با جزئیات پاسخ احساسی ناشی از بوها در علم جدید آروماکولوژی ، که اغلب علامت درمانی اشتباه نامیده می شود ، آشنا شوند. عمل آروماتراپی از زمان کلئوپاترا ثبت شده است ، که در آن ادعا می شود که او از عطر و روغن معطر برای اغوا کردن ژولیوس سزار و مارک آنتونی استفاده می کرده است .این عمل شامل استفاده درمانی از عصاره های گیاهی به عنوان روغن های طبیعی و “ضروری” برای تسکین بدن ، روح و ذهن است . از طرف دیگر ، آروماتولوژی یک علم تازه در حال توسعه است که در آن تأثیر بوها بر رفتار از طریق آزمایشات با دقت کنترل شده از نظر علمی اندازه گیری می شود . aromachology که در سال ۱۹۸۲ توسط صندوق تحقیقات بویایی توسعه یافت ، “برای مطالعه علمی روابط متقابل روانشناسی و فناوری عطر” با تجزیه و تحلیل احساسات ناشی از بویایی که مسیرهای بویایی را که منجر به سیستم لیمبیک مغز می شود ، فعال می کند ، طراحی شده است . در این ناحیه ، بوها باعث آزاد شدن انتقال دهنده های عصبی می شوند ، که می تواند به طرق مختلف بر مغز و وضعیت روحی فرد تأثیر بگذارد. سروتونین یک اثر آرامش بخش و آرامش بخش ایجاد می کند در حالی که اندورفین از درد جلوگیری کرده و برانگیختگی جنسی را افزایش می دهد . مطالعات نشان داده است که استفاده از رایحه های خاص می تواند با تعیین میزان انتقال دهنده های عصبی به خلق و خو ، رفتار و بهره وری کمک کند. به عنوان مثال ، نعناع یک محرک ذهنی است که می تواند هوشیاری مسافر را در یک سفر طولانی افزایش دهد ، در حالی که وانیل ، یک آرامبخش روانی ، استرس را به ویژه برای بیماران MRI ناراحت کننده تسکین می دهد . حوزه آروماکولوژی نسبتاً جدید است و بنابراین از طریق پیشرفت های مستمر در علم و فناوری به توسعه خود ادامه می دهد.
تحقیقات من در مورد پردازش بویایی دو اندیشه نهایی را برایم باقی گذاشت. اول ، اگر حس بویایی برای حیوانات دیگر بسیار حیاتی است ، چرا در انسان ویژگی کمتری دارد؟ به نظر می رسد کاهش بوی بد یک نقص تکاملی است که قوانین انتخاب طبیعی را نقض می کند. واضح است که توانایی هر حیوانی در درک شکارچی قبل از حمله یک تاکتیک حیاتی برای زنده ماندن است. اگر چنین ویژگی مهمی است ، پس چرا بویایی در انسان سرکوب می شود؟ دوم ، ما اغلب اهمیت حس بویایی خود را بدیهی می دانیم. اما آیا واقعا کسی می تواند دنیایی را بدون بو تصور کند؟ بدون عطرهای شیرین بهار یا بوی شیرینی های تازه پخته ، زندگی لذت بخش تر نخواهد بود. از دست دادن توانایی خود برای توقف و بوییدن گل رز ، یک فاجعه وحشتناک خواهد بود.
