مکانیسم های حس بویایی در عطرسازی

ادراک بویایی: مکانیسم های حس بویایی

ادراک بویایی مکانیسمی است که به خوبی تثبیت شده است که به بینی و مغز ما اجازه می دهد با هم کار کنند. از زمان COVID19، ما متوجه شدیم که حس بویایی چقدر ارزشمند است. بنابراین مهم است که مکانیسم روغن کاری شده بین بینی و مغزمان را درک کنیم. از الهام گرفته تا خاطرات معطر، ادراک بویایی چگونه صورت می گیرد؟ چگونه می‌توانیم بسیاری از بوها را شناسایی و تمایز قائل شویم، اما توصیف آنها با کلمات ساده دشوار است؟ بیایید سفر بوها، از تشخیص تا درک را کشف کنیم.

اما در واقع بو چیست؟

ما به عنوان انسان قادر به شناسایی و تشخیص چندین هزار بو هستیم. بنابراین قبل از اینکه بفهمیم بویایی چگونه کار می کند، بیایید نگاهی به بوی چیست بیاندازیم. در واقع، تقریباً همه بوها مخلوطی از صدها مولکول بودار مختلف هستند. بوی گرم و آرامش بخش قهوه که صبح ها بینی شما را قلقلک می دهد در واقع از حدود ۸۰۰ ماده بویایی مختلف تشکیل شده است! این مولکول های فرار در هوا آزاد می شوند و در نهایت به سوراخ های بینی ما می رسند. مغز ما قادر به شناسایی دقیق تمام مولکول هایی که وارد بینی می شوند نیست. برای تشخیص بوی خاص فقط به چند ترکیب نیاز دارد. به عنوان مثال، مولکول خوشبو کننده اتیل وانیلین بوی وانیل می دهد و ایزوآمیل استات بوی موز می دهد. هر یک از ما بسته به توانایی های خود و تمرین بینی خود تعداد متفاوتی از بوها را درک می کنیم (برای قهرمان شدن در بویایی تمریناتی را پیدا کنید).

والس سه ضربی ادراک بویایی

از تشخیص تا درک و “ثبت” در مغز ما، بو مسیر دقیقی را در چندین مرحله در مناطق مختلف دنبال می کند. این فرآیند توسط یک سیستم مغزی که در همه پستانداران وجود دارد هدایت می شود: سیستم بویایی.

دیدار بوها

قبل از پرداختن به اصل موضوع، و در پشت بینی ما، اولین قدم در هوا است. بنابراین، وقتی نفس می‌کشیم، چند صد مولکول بدبو که در هوا شناور بودند، وارد بینی ما می‌شوند. در مبدأ تمام ادراک بویایی، مولکولی وجود دارد که به اندازه کافی فرار است که توسط هوا حمل می شود و به اندازه کافی آبدوست که توسط مخاط حفره بینی ما جذب می شود. بنابراین، مولکول‌ها به انتهای سوراخ‌های بینی، در حفره‌ی بینی‌مان می‌روند تا برای چند لحظه در مخاط، مایعی که هنگام سرماخوردگی سخاوتمندانه از بینی ما جاری می‌شود، غسل کنند!

گرفتن مولکول های بدبو

تشخیص بوها در عمق بینی ما انجام می شود نه در سوراخ های بینی. در اینجا چندین میلیون نورون بویایی پیدا می کنیم. این نورون ها مجهز به مژک هایی هستند که گیرنده های بویایی ما را تشکیل می دهند. هر نورون دارای یک نوع گیرنده است که چندین هزار بار بازتولید می شود. زمانی که مولکول‌های بدبو در مخاط باقی می‌مانند، گیرنده‌های بویایی برای جذب و تشخیص بو فعال می‌شوند. انسان ها ۴۰۰ نوع گیرنده مختلف دارند، در حالی که جوندگان بیش از ۱۰۰۰ و فیل ها حدود ۲۰۰۰ گیرنده دارند! اما این بدان معنا نیست که ما فقط می توانیم ۴۰۰ رایحه مختلف را استشمام کنیم. یک گیرنده می‌تواند چندین مولکول را شناسایی کند، و یک مولکول می‌تواند چندین گیرنده را فعال کند: این امکان ترکیبات متعددی را فراهم می‌کند.

رمزگذاری و رمزگشایی: خواندن بو

برای اینکه یک مولکول به بو تبدیل شود، لازم است مسیر را کمی بیشتر در مغز ادامه دهیم. هنگامی که مولکول ها دستگیر می شوند، اطلاعات مربوط به بو به اندامی موجود در همه مهره داران منتقل می شود: پیاز بویایی. این ناحیه که بین دو چشم قرار دارد و به اندازه یک تیک تاک بزرگ است، همچنین از نورون هایی تشکیل شده است که قادر به رمزگشایی اطلاعات دریافتی از نورون های بویایی هستند. سپس لامپ این داده ها را کدگذاری می کند و برای هر بو نوعی شناسنامه می سازد.

یک تحلیل خوب کتابخانه خاطرات و احساسات

سپس این اطلاعات رمزگذاری شده به نواحی مختلف مغز مرتبط با ادراک بویایی منتقل می شود. ابتدا قشر پیریفورم (که شبیه گلابی است، از این رو نام آن است) که اطلاعات را می خواند. این منطقه وظیفه شناسایی کلیه شناسنامه های بویایی را بر عهده دارد. این قشر است که ادراک یک شی یا چیز دیگر را تعریف می کند. وقتی قهوه را بو می کنید، قشر پیریفورم شناسنامه این بو را از قبل ثبت شده پیدا می کند. اینجاست تا به شما اطلاع دهیم که در حال حاضر بوی قهوه می‌دهید.

این بو همچنین به هیپوکامپ، جایی که خاطرات ما ساخته و ذخیره می شود، فرستاده می شود. این مکان جایگاه حافظه بویایی ماست، کتابخانه ای واقعی از رویدادهای کم و بیش آگاهانه. ما را به دوران کودکی و همچنین به روزهای اخیر بازمی گرداند.

در نهایت، اطلاعات به آمیگدال، ناحیه ای به شکل بادام در مغز ما، که با احساسات مرتبط است، ارسال می شود. اینجاست که «دوست دارم» یا «دوست ندارم» شکل می گیرد. بنابراین مغز بو را با جنبه مثبت یا منفی رنگ آمیزی می کند. چه بوی قهوه به شما آرامش دهد یا برعکس، شما را منزجر کند، این در آمیگدال است که این اتفاق می افتد.

ادراک بویایی، یک مکانیسم حیاتی

مربوط به ادراک بویایی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. اما در نهایت این قشر اوربیتوفرونتال است که درست بالای چشمان ما قرار دارد که تصمیم می گیرد. این آخرین مرحله در ادغام بو است که منجر به یک عمل می شود. نزدیک شدن به یک بو یا دور شدن از آن، ترجیح دادن این عطر به آن، نوشیدن یا ننوشیدن این قهوه. این منطقه یکی از فعال ترین عطرسازان است که با جدیت از آن استفاده می کنند. و به لطف این قشر است که حس بویایی به عنوان یک مکانیسم اولیه ظاهر می شود، حتی بیشتر در دوستان حیوان ما توسعه یافته است. این قشر است که تمام اطلاعات را در نظر می گیرد تا ما را از خطری که ممکن است یک بو نشان دهد دور نگه دارد.

بنابراین، این ابزار قدرتمندی است که همه ما در اختیار داریم، که می‌توانیم آن را آموزش دهیم و آموزش دهیم تا از تنوع بی‌نهایت بویی که ما را احاطه کرده است، بیشتر بهره ببریم!

آیا مکانیسم های ادراک بویایی را می دانستید؟