داستان عشق بویایی بین پاریس و عطر
پاریس به لطف میراث بویایی استثنایی، پایتخت عطر است
بین پاریس و عطر، این یک داستان عاشقانه است که برای مدت طولانی در جریان بوده است! اما چرا شهر نور تا این حد با تاریخ عطرسازی مرتبط است؟ آیا بویی وجود دارد که بتواند شهر را به خودی خود تعریف کند؟ پاریس به عنوان نمادی از هنر زندگی بین تجمل و ظرافت، قرن هاست که روندهای بویایی را ایجاد کرده است. برای کشف این میراث غنی از عطر، یک فرار پاریسی را آغاز کنید.
از گراس تا پاریس، عطر ساخت فرانسه
از نقطه نظر تاریخی، گراس اغلب به عنوان پایتخت عطرسازی در نظر گرفته می شود. و درست است، زیرا این شهر واقع در جنوب فرانسه، خانه دانش منحصر به فرد و صنعتگر است. از زمان دستکش‌ها- عطاری‌ها، گراس هنوز و همیشه مرجعی در پرورش گیاهان عطری و خلق عرقیات گرانبها بوده است. اما پایتخت فرانسه نیز ارتباط تنگاتنگی با تاریخ عطر دارد. در واقع، برای قرن های متمادی شاهد ورود استادان عطرسازان بزرگی بوده است که در نفوذ فرهنگی و بویایی فرانسه مشارکت داشته اند.
در اوایل قرن هجدهم است که این استادان در ساخت آهنگسازی در پاریس ساکن شدند. آنها به طور مشخص در پل های پاریس پیدا شدند. علاوه بر این، در ساختمانی ساخته شده در Pont au Change است که ژان باپتیست گرنوئی، قهرمان رمان پاتریک سوسکیند، عطر، شاگرد استاد-عطرساز جوزپه بالدینی شد. در نیمه راه بین عطرسازی و داروسازی، این صنعتگران در مغازه های خود راه های جدیدی برای استخراج بو از مواد خام از طریق تقطیر ایجاد کردند. در آن زمان در گراس، از تکنیک اجدادی enfleurage استفاده می شد. پاریس و صنعت عطر پس از آن شروع به ایجاد پیوندهای بسیار قوی کردند.
پاریس و عطر: داستانی پر از پیچ و خم
وقتی پاریس بوی خوبی نمی داد…
در اواسط قرن هفدهم، پاریس واقعاً شبیه تصویر ظریف و ظریف امروزی نیست. و حتی می توان گفت شهر به دور از بوی تمیزی است! الیزابت دو فیدو، مورخ عطر، حتی می گوید که به آن شهر گل آلود لقب داده اند. خیابان ها باریک و بسیار کثیف هستند، مانند سنگرهای واقعی در فضای باز. تا اواسط قرن بعد، فاضلاب تقریباً وجود نداشت. سپس هر خانه زباله های خود را جلوی در می ریخت.
برای لذت بردن بیشتر از بوهای مطبوع باید وارد خانه ها شوید. تضاد با بیرون قابل توجه است: عطر هنوز به همان اندازه قدرتمند است، اما ماهیت آن کاملاً متفاوت است. لورل، اسطوخودوس، ادویه جات و سایر مواد معطر فضای داخلی را پر از عطر می کند. آنها می سوزند، اسپری می شوند، روی تمام سطوح مالیده می شوند تا هوا از میاسم های احتمالی پاک شود. از این مواد برای شستن بدن هایی هم استفاده می شود که در بسیاری از حمام ها وجود نداشت! پات پوری در تمام کنسول های خانه های پاریس شکوفه می دهد، اوج شیک و ظرافت است.
ثروتمندترین زنان پاریسی این تجمل را دارند که خود را در اسانس های گلی که اطراف گل رز، زنبق یا شکوفه پرتقال ایجاد شده است بپیچند. سپس رایحه های حیوانی کاستوروم، مشک و سیوه را کنار می گذارند. اشراف به دست آمده از استاد عطرسازان بطری های ارواح شراب، جد ادکلن، و همچنین کیسه های کوچک پر از گیاهان خشک برای قرار دادن در همه جای لباس.
عطر اغوا کننده در خیابان های پاریس
تا نیمه دوم قرن نوزدهم بود که چهره پاریس به طور کامل تغییر کرد، به ویژه به لطف کار بارون هاوسمان. پس از اپیدمی وبا در دهه ۱۸۳۰، میل به پاکسازی و روشن کردن این منظره شهری وجود داشت. سیستم فاضلاب نصب شده در سال ۱۸۵۰ در این تجدید شرکت خواهد کرد.
آرام آرام بینی ها شفاف تر می شوند و رایحه های جدید بیان می شود. رایحه ای چوبی و حسی به ویژه در بلوار ایتالیایی ها راه پیدا می کند، جایی که شال های ترمه از دور به فروش می رسد. این پارچه‌ها که در برگ‌های پاتچولی برای دفع پروانه‌ها پیچیده شده‌اند، بوی مقاومت‌ناپذیری را بازدم می‌کنند. و این رایحه مدت زیادی در فتح کل پاریس نخواهد بود. نعناع هندی به دارایی اغوا کننده زنانی تبدیل می شود که در آن حس خاصی پیدا می کنند. نت‌های چوبی این زنان با اخلاقی ملایم با اسانس‌های گلدار و پاکیزه‌تر همسران بورژوازی که ادو توالت خود را از این فروشگاه‌های شیک جدید، در Bon Marché یا La Samaritaine می‌خرند، می‌آیند. بنابراین برای این جمعیت، عطر به یک محصول مصرفی روزانه تبدیل شد.
رایحه های پسرانه
در آغاز دهه ۱۹۰۰، عطرسازی مدرن در حال رونق بود، مترادف با یک صنعت در نوع خود. اما فرا رسیدن جنگ جهانی اول به سرعت انگیزه پاریسی‌ها را که دغدغه‌های زیادی به جز عطر داشتند، کم کرد. در این دوره که مردان غایب بودند، این زنان بودند که مسئولیت را بر عهده گرفتند. بنابراین، نمادهای جدید زنانه، به دور از کلیشه های شناخته شده تا آن زمان، ظاهر می شوند. Gabrielle Chanel یا Jeanne Lanvin دنیای مد و عطرسازی را با سایه ها و رایحه های غیرمعمول متحول خواهد کرد. زنان پاریسی بازتاب این م. جدید هستند.
اودل ها آنها به سبک آندروژنی لباس می پوشند، زیاد سیگار می کشند و خود را با اسانس هایی که بوی چرم یا تنباکو می دهند معطر می کنند.
پاریس در آشوب: از پس از جنگ تا می ۶۸
در پایان دهه ۴۰ و پس از یک درگیری جدید که جهان را زیر و رو کرد، این شیک پوشان بودند که زنان پاریس و پاریس را معطر کردند. در خیابان Montaigne آنها در حالی که عطر درست می کردند می دوختند. لحن جدیدی تنظیم شده است، مدل New-Look کریستین دیور، سایه های زنانه و منحنی، ترکیبی از ظرافت و مدرنیته. پاریس جایگاه پایتخت مد را به دست آورد و هنر بسیار خاصی از زندگی را به جهان نشان داد. این سبک فرانسوی همچنین از مسیرهای ظریف‌تر و ظریف‌تری عبور می‌کند که توسط خانه‌های مد بزرگ معروف شده‌اند.
تا پایان دهه ۱۹۶۰ بود که کدها دوباره شروع به تغییر کردند. دانش‌آموزان جوان پاریسی علیه جنگ ویتنام قیام کردند، سوتین‌های خود را در خیابان‌ها سوزاندند و در جستجوی مدل‌های معنوی جدید به راه افتادند. نعناع هندی بازگشت بزرگ خود را انجام می دهد و بسیار متمرکز است و تقریباً بیش از حد مصرف می شود. سپس به نماد این نسل جدید تبدیل می شود.
پاریس، بین سنت و جسارت
از ماه مه ۶۸، روندها به تکامل خود ادامه دادند، اما پاریس به طور محکم در تاریخ عطرسازی ریشه دوانده است. امروز پایتخت منعکس کننده این تغییرات، بین سنت و مدرنیته است. خانه های اصلی مد و عطر، زیباترین میدان ها و خیابان ها را به اشتراک می گذارند. اما پاریس همچنین مهد عطرسازی است. به دنبال عطرسازان چیره دست دیروز، برندهای خاص در حال توسعه کارگاه های خلاقانه خود در قلب پایتخت هستند. بنابراین، این عطرهای محرمانه‌تر، با تصرف خیابان سنت هونوره یا خیابان‌های باریک Marais، جای خود را در شهر نور پیدا کرده‌اند. برای قدم زدن با بینی کاملا باز کافی است…
به طور خلاصه، بین پاریس و عطر، این یک داستان عاشقانه واقعی فرانسوی است که به پایان نمی رسد!
