میوه‌های باربادوس از سرزمین تاریخی مرکبات زادگاهش در شمال چین است. مادرش پوملو است. (جزو بزرگ‌ترین مرکبات). کاپیتان انگلیسی فیلیپ شادوک، احتمالاً یکی از شرکت‌کنندگان همایش انگلیس در هند غربی بوده که اواسط قرن هفدهم بذرهای پوملو را همراه خود به کارائیب آورده است. میوه‌های پوملو گرد و بزرگ بوده که یکسر آن کمی نوک‌تیز حالت گلابی‌شکل و باپوست ضخیم است. جزو بزرگ‌ترین مرکبات است. یکی از نامهای گریپفروت، پاملوموز است که از Tamil pampa limasu( مرکبات بزرگ) گرفته‌شده که ملوانان به آن pomposos limoes میگویند. بعد نامش در هلند به pompelmousse و بعد پٌمپلٌس تبدیل شد. در انگلیسی به پوملو یا پومیلو، پُمِلو انتقال یافت. پدر گریپفروت یک پرتقال شیرین (مرکبات x سیننسیس) و یا گونه‌ی نسبتاً طبیعی در جامائیکا است. ظاهراً این ترکیب، تصادفی رخ‌داده است. گریپفروت اولین بار باروحانی ولزی و گریفیث هیوز یک طبیعت گرد، توصیف شد.
در کتاب کارل لینه تاریخ طبیعی باربادوس (۱۷۹۰) که یک اثر تاریخی نزدیک به چهارصد صفحه است، گریپفروت را میوه حرام می‌نامد و ادعا می‌کند که افراد محلی آن را یکی از هفت شگفتی باربادوس می‌دانند. این کتاب به‌شدت از جانب کارل لینه، طبیعت گرد سوئدی که به‌عنوان (پدر رده‌بندی مدرن) شناخته می‌شود استقبال شده، ولی هنوز دیگران آن را غیرقابل‌اعتماد و تقلبی می‌دانند.
گریپفروت به دلیل ظاهر، اسم جدید خود را به دست آورد. گریپفروت در خوشه‌ها مثل انگور رشد می‌کند. برای مدت زمان طولانی، گریپفروت و پوملو از هم متمایز نشدند، در نهایت تحت عنوان یک‌گونه به نام (شادوک) به‌افتخار دریانورد انگلیسی که قبلا یادشده (از او) در نظر گرفته شد.
گیاه‌شناسی تنها در دهه ۱۸۳۰ شروع به اذعان تفاوت آنها کردند و یک قرن بعد، پس از ۱۹۴۰، منشأ گریپفروت تأسیس شد و نام رسمی لاتین – مرکبات (مرکب پارادیس) داده شد.
گریپفروت در دهه ۱۸۲۰ به آمریکا رفت و به‌سرعت محبوبیت یافت. در آغاز قرن بیستم، گونه‌های منحنی شکل ظاهر شدند (که معمولاً شیرین‌تر هستند) و اسانس روغن گریپ فروت حاصل از فشار یا تقطیر، عمدتاً از پوست میوه‌ها و میوه‌های زرد روشن باپوست بسیار سبک به دست می‌آید. در حال حاضر در فلوریدا و تگزاس، بسیاری از انواع گریپفروت مانند اورو بلانکو، روبی قرمز، منحنی شکل، مارش، تامپسون، Flame، Star، پوملو، اچ بی(hb) و غیره رشد می‌کنند.
درنتیجه پرورش، گریپفروت نیز شیرین‌تر و شیرین‌تر شده و تلخی و گس بودن میوه اصلی را از دست می‌دهد. پوست باریک‌تر و دانه‌ها کوچک‌تر می‌شوند. این در روغن‌های اساسی پوست که نرم‌تر شده‌اند، از ویژگی کمتری بازتاب یافته است. درنتیجه پرورش، گریپفروت به شیرین‌تر و شیرین‌تر می‌شود و تلخی و گسی میوه اصلی را از دست می‌دهد. آن در روغن ضروری پوست که نرم‌تر شده وخاصیت( کمتری )دارد، منعکس‌شده است.
بوی روغن اسانس گریپفروت همانند پرتقال شیرین و تلخیش مشابه لیمو است . در کتاب او (خاطرات یک بینی) آمده: یک سال در زندگی یک عطر ساز، ژان – کلود النا اظهار تأسف می‌کند که بوی روغن اسانس گریپفروت بسیار مشابه پرتقال است و فاقد ویژگی گریپفروت تازه است.
جز اصلی روغن اسانس گریپفروت لیمونن است. لیمونن جز اصلی هر نوع روغن اسانس مرکبات است که احتمالاً تنها استثنا در ترنج است. لیمونن قطعاً مسئول آبدارشدن مرکبات است ؛ بااین‌حال، به‌سختی نقش مهمی در ایجاد عطر مرکبات ایفا می‌کند.
درواقع، به‌منظور ایجاد یک مادهی مرکب روشن‌تر و دارای بوی قانع‌کننده‌تر، تولیدکنندگان میزان لیمونن موجود در روغن را کاهش می‌دهند. این روش معمولاً با تقطیر گاز تحت‌فشار در دمای پایین ایجاد می‌شود، اگرچه روش‌های شکنش۸ پیشرفته، بسیار پیچیده‌تر از یک توضیح ساده هستند. این نوع روغن، همان‌طور که می‌دانید، ( چندلا۹ ) خوانده می‌شوند: برای مثال، نام ( ۵ برابر تا ) یا ( ۵ برابر ) به این معنی است که این روغن باید ۵ بار با لیمونن رقیق شود تا به نسخه اصلی خود برگردد.
آلدئیدها بخش مهمی از هر نوع روغن اسانس مرکبات را تشکیل می‌دهند. اشتباه است که آنها را به‌عنوان یک چیز کاملاً مصنوعی در نظر بگیرید – مقدار آلدئیدها در برخی از روغن‌های مرکبات به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از شنل شماره ۵ است.
در اسانس روغن گریپفروت، یک کمپلکس معمول از آلدئید اشباع‌شده وجود دارد که در آن مواد با تعداد کمی از اتم‌های کربن، غالب هستند: عمدتاً اکتانول (۰.۳ تا ۰.۸%)، دکانال (۰.۳ تا ۰.۶ درصد) و دودکانال (حدود ۰.۱۵ درصد).
آلدئیدها با پیوندهای دوگانه نقش مهمی در بوی گریپفروت ایفا می‌کنند: نوننالهای ایزومری، decenesalsدسادنال ها، سینس ها و حتی ترانس – ۴، ۵ – اپوکسی – سیس – ۲ – دکنال، به خاطر بوی (خون‌آلود) خود معروف هستند.
یکی از ویژگی‌های مهم طعم گریپفروت، ترکیب شیمیایی آن است و ماده تشکیل‌دهنده آن پاراگمنت – ۱ – en – 8 – تیول آکا گریپفروت مرکاپتان است.
عطر بسیار شدیدی دارد – مقدار آن در اسانس روغن گریپفروت کم‌تر از یک بخش در یک میلیارد است؛ با این حال، آن مسئول طعم بسیار غیرمعمول میوه‌ای در گریپفروت است. اگرچه گریپفروت مرکاپتان یک ترکیب شیمیایی با وزن مولکولی نسبتاً کم است، اما به‌طور شگفت‌آوری، به شکل خالص آن، بوی تندی مثل بخار سولفوریک و یا سیر در حال فاسدشدن را حس نمی‌شود، امابلکه یک خاصیت دلپذیر گریپفروت قابل شناسایی است. شما قبلاً متوجه شده‌اید که گریپفروت مرکاپتان یک آنالوگ مرکاپتو از ترپینول است که حدود ۰.۲% از روغن اسانس گریپفروت را تشکیل می‌دهد و حدود ۸% از تمام ترکیبات معطر در عصاره گریپفروت را تشکیل می‌دهد.
بوی گریپفروت ویژگی بسیار مهمی دارد که گریپفروت را از دیگر مرکبات متمایز می‌کند. آن جنبه چوبی به‌ویژه گیاه تلخ، یادآور وتیر است. و این که عمدتاً با نوتکاتون تعیین می‌شود که مقدار آن در روغن می‌تواند از ۰.۵ تا ۲% متغیر باشد. سرگئی بریسوف اخیراً در مورد این نام تجاری مینویسد: شما می‌توانید نوتکاتون را در Corp Volatils مرکبات مصنوعی استشمام کنید. استرهای چرخه‌ای، به‌ویژه مشتقات فوران ، سهم مهمی در برایحهی گریپفروت خوددارند.
نکته مهم دیگر این است که: اکسید لینالول ۱۲٪ از ترکیبات معطر گریپفروت را تشکیل می‌دهد، این دومین عنصر بزرگ بعد از لیمونن است. اکسید لینالول رنگ سبز علف‌های هرز گل را به ارمغان می‌آورد. یکی دیگر از مؤلفه‌های مهم ۳، ۶ – دی متیل بنزوفوران است: آستانه رایحهی نسبتاً کمی دارد بنابراین مشارکت آن در بوی کلی گریپفروت بسیار قابل‌توجه است. یک ظرافت مضراب و رزینی را به گریپفروت اضافه می‌کند.
رنگ گریپفروت در یک رابطه مستقیم با ترکیب عطر آن وجود دارد: گریپفروت سفید مقدار بیشتری از نوتکادون و ترکیبات فرعی دیگری دارد، درحالی‌که یک عدد رنگی بیشتر حاوی کم‌تر از این مواد است، اما در عوض مقدار بیشتری از آلدئیدها وجود دارد.
مواد مصنوعی کمی وجود دارند که می‌توانند به ایجاد یک پروفایل گریپفروت کمک کنند. اغلب، یک الگوی آشنایی خاص در ساختار آنها وجود دارد:
Nootkatone / Vetivone / Valencene. میوه‌های گریپفروت ابعاد زیادی دارند.: میوه‌ای، چوبی، سبز. هر یک از آنها طیف‌های ظریف و خاص خود رادارند: dimethylcathinone و بوی fructalate بسیار تازه، مرکبات floropal و rhubafuran دارای ریواس، رایحه‌ای سبز با لمس کردن ماری‌جوانا هستند. خوسینیل، ویگوفلور و روفوکسیکس یک شخصیت چوبی متمایز را به یادگار می‌آورند که یادآور وتیور است.
یک تفاوت مهم گرمسیری از گریپفروت اغلب با اضافه کردن ترکیبات گوگرد منتقل می‌شود، اما گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد، به‌عنوان‌مثال پارادامامید. این یک شخصیت عجیب‌وغریب استر، درخشان و عجیب و عاری از یک اثر ناخوشایند )گربه صفت (است. عطر آن کاملاً پایدار است که یک پلاس است. نوتکاتون نام خود را از چوب درخت سروصدا (سدر آلاسکان) دریافت کرد که از آن روغن موردنیاز جداشده بود. شاید ، گریپ فروت جزو پرطرفدارترین مرکبات مرکبات در عطر نیست. در دهه ۱۹۹۰ ، گریپ فروت تا حد زیادی در رایحه های مرکبات برتر عطرهای مردانه مورد استفاده قرار گرفت تا از مراجعه مستقیم به ادو ادکلن معمولی جلوگیری شود.
نوکتادون در گریپفروت قبل از این نیاز به قافیه نداشتن گریپفروت را نشان می‌دهد با این حال، به دلیل قیمت بسیار بالای آن، نوتکاتون اغلب از روبوکسیکس و سایر مواد مشابه تقلیدکرده است.
اِست لادر ، برای مردان خوشایند است. با این حال، عطرها وجود دارند که به عمد بوی شگفت‌انگیز وبسیار نزدیک به گریپفروت یا پوملو را برجسته می‌کنند. در میان موارد مورد علاقه شخصی من از میان علاقه مندی های شخصی من می توانم Estee Lauder Pleasures For Men ، Gritti Pomelo Sorrento ، Brocard Ethno ، Mugler Cologne Fly Away ، Guerlain Aqua Allegoria Pamplelune نام ببرم.آیا من به عطر مورد علاقه شما عطر گریپفروت اشاره کردم؟
مترجم: زهرا حکیم
