نت دارچین در عطر و ادکلن

نت دارچین در عطر و ادکلن

دارچین یکی از قدیمی ترین ادویه های مورد استفاده است و رایحه آن رایحه های چوبی و شیرین را گرم می کند. دارچین که از دوران باستان و کیلومترها دورتر قابل تشخیص است، پوست ما را معطر می کند و همچنین شیرینی های مورد علاقه ما را معطر می کند. این پوست تندی که مورد تحسین یا دوست نداشتن قرار می‌گیرد، ماده‌ای است که عطرسازان از آن استقبال می‌کنند. یکی از اولین ادویه هایی بود که در عطرسازی استفاده شد و هنوز هم با رایحه گرم و فلفلی خود ترکیبات معطر را شاد می کند. منشا این پوست درخت را که تا به حال بو نکرده اید کشف کنید!

تاریخچه دارچین و خاستگاه آن

خاستگاه دارچین به حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد می رسد، در چین، جایی که قبلاً برای خواص دارویی آن استفاده می شد. این یکی از قدیمی ترین ادویه های شناخته شده در جهان است. ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد، دارچین در جاده ابریشم و ادویه از چین و هند به بین النهرین، مصر، یونان و روم باستان سفر کرد. از دوران باستان، آن را به یک محصول شاخص تجارت تبدیل شد، به گرانبهای طلا.

از آن برای درمان بیماری های مختلف، از هضم تا شفا، و همچنین به عنوان ادویه تا طعم دهنده نوشیدنی ها و به ویژه شراب استفاده می شود. در مصر پوست درخت را در مراسم می سوزانند و وارد فرآیند مومیایی کردن اجساد می شود. در حال حاضر دارچین در ساخت عطرهای جامد مانند کیفی و در مسح‌ها و روغن‌های معطر مختلف شرکت می‌کند. حتی به نظر می رسد که کلئوپاترا برای اغوای بسیاری از خواستگاران خود از دارچین استفاده کرده و از آن سوء استفاده کرده است. از دوران باستان، دارچین در همه جا به عنوان ادویه، بخور، عطر و دارو وجود دارد.

ورود به اروپای مرکزی

صدها سال بعد، دارچین سرانجام در قرن نهم به اروپای مرکزی رسید. در قرون وسطی، آن را سخاوتمندانه با گوشت بالا می مالیدند تا بو و طعم آن را بپوشانند. این محصول به سرعت تبدیل به یک محصول لوکس شد که برای ثروتمندترین ها در نظر گرفته شده است. جزیره سیلان (سری‌لانکای کنونی) که در آن درختان دارچین رشد می‌کنند، از قرن شانزدهم توسط پرتغالی‌ها کنترل می‌شود که انحصار فروش این ادویه گرانبها را در اختیار دارند. کشتی های هلندی سیلان را تصرف کردند و کشت درخت دارچین را به میزان قابل توجهی بهبود بخشیدند تا تولید آن را افزایش دهند. پیر پویور، گیاه‌شناس فرانسوی که قطعاً نامش به درستی گرفته شده است، برش درخت دارچین را از هلندی‌ها می‌دزدد تا آن را در سرزمین‌های جدید بکارد: ماداگاسکار، موریس، هند غربی و گویان.

دارچین برای همه!

به لطف پایان انحصار هلند، دارچین از رنسانس دموکراتیزه شد. تبدیل به یک ادویه روزانه می شود و در بیش از نیمی از رسیدهای غذاخوری فرانسوی این زمان ها ظاهر می شود. گفته می شود که در سپیده دم قرن نوزدهم، کل بورژوازی اروپا طعم تند آن را دوست دارد که در آب نبات های کوچک مستقیماً از ترکیه، با قدرت تقویت قوای جنسی قدردانی می کند. دارچین برای اکثریت قریب به اتفاق مردم مقرون به صرفه شد و عطرهای آن در بسیاری از غذاهای سنتی، از Kanelbullar سوئدی گرفته تا شیرینی زنجبیلی آلزاس، گنجانده شد. اگر دارچین در آشپزی پیروز شود، حضور آن در عطر بسیار نادر است، اگر نگوییم اصلا وجود ندارد. باید تا آغاز دهه ۱۹۰۰ صبر کرد تا به خودی خود به یک ماده معطر تبدیل شود.

درختی با عطرهای جادویی: درخت دارچین

دارچین پوست درختی است بومی مناطق گرمسیری آسیا: درخت دارچین. مانند آووکادو یا جوز هندی، «دارچین» از خانواده Lauracaea است. نام آن از کلمه لاتین canna به معنی نی گرفته شده است و به شکل پوستی اشاره دارد که هنگام خشک شدن روی خود پیچیده می شود. گونه های مختلفی از درخت دارچین وجود دارد، اما همه آنها پوست تندی را تولید نمی کنند که بسیار مورد توجه است. شناخته شده ترین و محبوب ترین نوع دارچین سیلان است. اما امروزه اکثریت عمده تولید از دارچین چین است. پوست آن ضخیم تر از پوست سیلان است.

برداشت و استخراج دارچین

دارچین در حال حاضر در هند، سریلانکا، چین و اندونزی کشت می شود. برداشت آن هر دو سال یکبار انجام می شود و روند دقیقی را طی می کند. شاخه های درخت دارچین را می چینند تا پوست بیرونی آن را بتراشند. این پوست داخلی است که یک علاقه واقعی چشایی و بویایی ایجاد می کند. سپس با دقت پوست کنده و در هوای آزاد بین سایه و آفتاب به مدت چند ساعت خشک می شود. در این زمان، پوست روی خود می پیچد و شکل معمولی یک چوب توخالی کوچک را می دهد. سپس آنها را با بخار تقطیر می کنند تا یک اسانس معطر استخراج شود.

از چپ به راست: درخت سیلان، پوست مایل به قرمز و چوب ها پس از چند ساعت خشک شدن.

دارچین در عطرسازی رایحه ای اصیل و خاص

هر تنوعی که داشته باشد، این ماده رایحه ای گرم و تصفیه می کند که چوب را با کمی شیرینی تداعی می کند. اسانس چینی عطر و بوی قوی تری نسبت به پسر عمویش سیلان دارد. بسیار گلوله با جنبه فلفلی است. دارچین سیلان محتاط تر است، رایحه آن ملایم تر و به طرز ظریفی تند است. بسیار قدرتمند، اسانس دارچین نیز می تواند در دوزهای کم ظریف باشد. سپس رایحه های وانیل و حتی میوه ای را ارائه می دهد.

تداعی های معطر دارچین

این ماده خام اغلب در عطرهای شرقی به دلیل رایحه شگفت انگیز و عجیب آن استفاده می شود. از سایر ادویه ها مانند وانیل یا فلفل، در آب های حسی و عنبر استفاده کنید. اما پوست آن نیز کاملاً با نت‌های گلی مانند گل رز یا یاس ترکیب می‌شود تا عمق و گرمای بیشتری به آن‌ها بدهد. این ادویه همچنین در بسیاری از عطرهای چوبی، برای گرم کردن سرو ویرجینیا یا مکمل چوب صندل یا پاتچولی یافت می شود. با مرکبات، ادویه در باد طراوت و اسیدی شکوفا می شود.