به گفته متخصص درماتیت تماسی ، دکتر Sandy Skotnicki-Grant ، از مرکز درماتولوژی Bay در تورنتو ، حساسیت به عطر یا عطر دومین علت شایع آلرژی پوستی است. حساسیت به رایحه را می توان تحریک یا واکنش نامطلوب به مواد شیمیایی موجود در عطر یا سایر محصولات معطر مانند خوشبو کننده هوا و لوازم آرایشی تعریف کرد. حساسیت به بوهای قوی می تواند افرادی که به این محصولات حساسیت دارند را به شدت بیمار کند. افراد مبتلا به آسم یا سایر بیماریهای تنفسی در مقایسه با افراد سالم بیشتر مستعد ابتلا به حساسیت به رایحه هستند.
علائم حساسیت به عطر:
به طور کلی حساسیت به عطرها یا عطرها می تواند واکنش های ناخوشایند مختلفی را در افراد مبتلا ایجاد کند. برخی از علائم رایج حساسیت به عطر عبارتند از:
- سردرد خفیف تا شدید
- سوزش ، خارش و بثورات پوستی
- عطسه ، سرفه و آبریزش بینی که به آن رینیت آلرژیک نیز گفته می شود
- مشکلات تنفسی ، سرگیجه و خستگی
- دردهای عضلانی
- چشمان آبکی ، قرمز و خارش دار
- خس خس کردن
- ناتوانی در تمرکز
- تورم (آنژیوادم)
- تهوع و استفراغ
مطالعات نشان داده است که برای افرادی که از میگرن رنج می برند ، عطرهای قوی از عطرها و ادکلن ها حتی می توانند باعث حمله میگرن شوند.عطرها ترکیبی از چندین ماده هستند که شامل ترکیبی پیچیده از عرقیات طبیعی و همچنین مواد شیمیایی مصنوعی است. یک عطر یا ادکلن معمولی حاوی حدود ۱۴ ماده شیمیایی است که می توانند واکنش های آلرژیک خفیف تا شدید را در افراد حساس به بو ایجاد کنند.
افرادی که در معرض گسترده این مواد شیمیایی حساس کننده قرار دارند در معرض حساسیت تماس با چنین عطرهایی هستند. بسیاری از این مواد شیمیایی بسیار ناپایدار هستند و در حین ذخیره سازی یا در نتیجه قرار گرفتن در معرض نور خورشید و هوا به راحتی اکسید می شوند. این محصولات اکسیداسیون به عنوان عوامل فوتوتوکسیک و حساس کننده قوی عمل می کنند.
یکی از این ترکیبات شیمیایی عطر ، لیمونن ، در محصولات تمیز کننده به عنوان حلال استفاده می شود. لیمونن نه تنها می تواند تجزیه شده و باعث ایجاد حساسیت های قوی شود ، بلکه می تواند با آلاینده های خطرناک ازن مانند استالدهید و فرمالدئید واکنش نشان دهد ، که خطرات جدی برای سلامتی ایجاد می کند. یکی دیگر از رایحه های رایج رایج ، لینالول است که جزء روغن اسطوخودوس است.
مشتقات لینالول ، که شامل لینالیل استات و لینالیل آنترانیلات است ، با قرار گرفتن در معرض هوا ، آلرژن های تماسی ایجاد می کند. علاوه بر مواد معطر ، عطرها و اسپری های بدن همچنین دارای تثبیت کننده ها ، حلال ها ، مواد نگهدارنده ، اشعه ماوراء بنفش (جذب کننده های UV0 و رنگ ها) هستند. حساسیت های خوشبو علاوه بر تأثیر بر کاربر ، باعث ایجاد واکنش های منفعلانه نسبت به دیگران در تماس یا به اشتراک گذاری فضا با استفاده کننده می شود.
نحوه پیشگیری/درمان حساسیت به رایحه:
یکی از راههای جلوگیری از حساسیت به رایحه ، اجتناب از محصولات حاوی ماده (های) حساس کننده است. رعایت دقیق برچسب روی محصولات و انتخاب محصولات با برچسب “بدون عطر” یا “بدون بو” می تواند کمک کننده باشد ، اگرچه این برچسب ها همیشه قابل اعتماد نیستند و محصول هنوز هم می تواند حاوی مواد گیاهی باشد که ممکن است واکنش ایجاد کند.
علاوه بر این دستورالعمل ، همچنین توصیه می شود افراد مبتلا به این حساسیت به رایحه ، قرار گرفتن در معرض عطرها یا عطرهایی که دیگران در مکان های عمومی یا محل کار می پوشند را محدود کنند. افراد حساس به عطر باید اطمینان حاصل کنند که همکارانشان از وضعیت آنها آگاه هستند. متخصص پوست یا آلرژی می تواند محصولات ایمن را بر اساس حساسیت های فردی توصیه کند. حساسیت زایی که باعث ایجاد حساسیت می شود معمولاً با کمک یک تست وصله روی پوست فرد مبتلا تشخیص داده می شود.
ترکیبی از چندین ماده معطر برای آزمایش استفاده می شود. یک تست وصله مثبت برای یک ماده خاص نشان می دهد که فرد به آن ماده شیمیایی عطر حساسیت دارد. با داشتن این دانش ، فرد می تواند در آینده از محصولات حاوی آن ماده اجتناب کند. هرچند این کار آسان نیست ، زیرا برچسب روی محصولات معطر معمولاً تک تک اجزای آن را نشان نمی دهد.
حساسیت به عطر در محل کار:
کارفرمایان به طور فزاینده ای با افراد حساس به عطر سازگار می شوند. برخی از شرکت ها استفاده از خوشبو کننده هوا را متوقف کرده و از محصولات تمیز کننده بدون عطر استفاده می کنند تا استفاده از مواد شیمیایی معطر را در محیط های داخلی به حداقل برسانند. شرکت ها همچنین در مورد این موضوع به کارکنان آموزش می دهند و تا آنجا که ممکن است یک سیاست داوطلبانه بدون عطر اجرا می کنند.
