عطر در گل
عطر یا رایحه گیاهان از نظر تاریخی در باغ‌ها، به ویژه در باغ‌های «باغ مادربزرگ» و باغ‌های ویکتوریایی اهمیت داشت. بار دیگر این ویژگی گیاهان در باغ ها، به ویژه “باغ های کلبه ای” اهمیت پیدا می کند. عطر یک کیفیت گریزان است، زیرا ممکن است زودگذر باشد و در طول زمان تغییر کند. بینی انسان بوها را در مقادیر کم (اغلب قسمت در میلیارد) تشخیص می دهد. رایحه ها در واقع واکنش سلول های خاصی در بینی به ترکیبات فرار ساطع شده از روغن های ضروری در قسمت های گیاه هستند. این روغن ها ممکن است از ریشه ها، ساقه ها، برگ ها یا معمولاً از گل ها به دست آیند.
رایحه ها معمولاً در رابطه با وسایل روزمره با بو مانند ادویه ها، گل ها، میوه ها و حتی موارد نامطبوع مانند تعریق توصیف می شوند. رایحه ذهنی است و توسط هر فرد به عنوان خوب یا بد توصیف می شود. اینکه احساس می کنید یک عطر خوب است یا بد، بستگی به علاقه شخصی، نزدیکی رایحه یا احساسات دارد. چیزی که از فاصله دور بوی خوشی می دهد ممکن است در فاصله نزدیک بسیار زیاد باشد. دانشمندان ده ها پاسخ احساسی به رایحه گل را توصیف کرده اند. عطرها در واقع عملکردی دارند، معمولاً برای گرده افشانی توسط حشرات. رنگ‌های روشن‌تر سفید، صورتی و زرد رایحه‌ای مطبوع اما ضعیف دارند. این رنگ‌ها معمولاً پروانه‌ها و پروانه‌ها را برای گرده افشانی جذب می‌کنند، حشراتی که به جای بو کردن، می‌بینند.
گلهای مرکب (دیزی) و چتری (مثلا توری ملکه آن) اغلب بوی نامطبوع می دهند، زیرا این بوها مگس ها را برای گرده افشانی جذب می کنند. گلهای خود گرده افشانی که برای گرده افشانی نیازی به حشره ندارند، یا گلهایی که زنبورها را به جای بوییدن با دید جذب می کنند، اغلب هیچ عطری ندارند. ارقام جدید گلها که اغلب یکساله هستند، ممکن است عطری نداشته باشند. برخی از گیاهان ممکن است از رایحه ها به عنوان محافظت در برابر حشرات یا محافظت در برابر خشکسالی در آب و هوای گرم و خشک استفاده کنند. برای دومی، ترکیبات فرار غلیظی که بو می کنیم، لایه ای محافظ در اطراف برگ ها ایجاد می کنند. رسم قدیمی انگلیسی پوشاندن دیوارهای آجری با شاخه های رزماری برای خنک سازی توسط تحقیقات مدرن پشتیبانی شده است. رزماری ۷۴ برابر هوای تازه اثر خنک کنندگی دارد (آویشن ۶۸ برابر، اسطوخودوس ۶۰ برابر).
در دوران تاریخی، نبود سرویس بهداشتی، چه از عدم استحمام روزانه گرفته تا عدم دفع مناسب زباله، منجر به ایجاد بوی بد بسیاری می‌شد. گیاهانی که به عنوان “علف‌های پخش‌کننده” شناخته می‌شوند برای پوشاندن بوهای اتاق با پخش کردن یا پخش کردن در سطح زمین استفاده می‌شد تا بوی خوبی در هنگام راه رفتن از آن منتشر شود. گیاهان و به ویژه گیاهان برای پوشاندن بوهای بدن به عنوان عطر و یا ارائه رایحه های دارویی مورد استفاده قرار می گرفتند. گیاهان را روی بدن، لباس می‌پوشیدند یا به‌عنوان توپ‌های پوماندر حمل می‌کردند. این کاربردها توسط تحقیقات مدرن پشتیبانی شده است. روغن دارچین میکروب های حصبه را در ۱۲ دقیقه از بین می برد. سایر روغن های گیاهی ضروری این میکروب ها را در کمتر از ۵۰ دقیقه از بین می برند. عطار (اسانس) گل رز هفت برابر اسید کربولیک قدرت ضدعفونی کننده (میکروب کشی) دارد در حالی که روغن آویشن ۱۲ برابر استحکام دارد.
